پای «زخم معده» که وسط بیاید، همیشه یک سر ماجرا می رسد به «استرس». این موضوع در مورد بسیاری از بیماری ها مصداق دارد.
-وقتی استرس می گیرم، فشارم بالا می رود!
- بعد از جدا شدن از همسرم «ام اس» گرفتم.
-فلانی آنقدر فکر و خیال کرد تا سرطان گرفت!
تقریبا هیچ بیماری و مرضی نیست که «استرس» پای ثابت عوامل خطرزا نباشد. ولی تا حالا فکر کرده اید این واژه «استرس» از کجا آمده؟! از یک آزمایش ساده، مربوط به حدود صد سال پیش. دانشمندی اتریشی-کانادایی به نام «هانس سولیه» دنبال علت زخم معده بود. و ماده ای را که تصور می کرد باعث زخم معده می شود، به تعدادی موش تزریق کرد. برای کنترل، محلول آب و نمک را به گروه دوم موش ها تزریق کرد. و در کمال تعجب دید هر دو گروه موشها به یک اندازه دچار زخم معده شدند. سولیه به این نتیجه رسید که نه آن ماده به خصوص، که ذاتِ گرفتن موش و تزریق روزانه باعث ایجاد زخم معده است! چیزی که بعدها نامش را گذاشت «استرس».
از طرفی می دانیم که این تلاش و تقلا در جانوران مایه بقا و دوام است. شیری در بیشه کمین کرده، و ناگهان به گورخری حمله می کند. گورخر تحت تاثیر استرس ایجاد شده، با یک سیستم پیچیده عصبی-هورمونی، با واسطه مغز و غده فوق کلیه، در حالت «جنگ و گریز» پا می گذارد به فرار. حالا یا طعمه شیر می شود، یا زنده می ماند. ولی هیچ گورخر زنده ای پیدا نمی کنید که دچار زخم معده باشد! چرا؟ چون سیستم های ترمیم کننده بدن، به سرعت هر زخمی را ترمیم می کنند.
داستان از جایی شروع می شود که استرس آن قدر مزمن و مکرر باشد که سیستم ترمیم کننده بدن را از کار بیندازد. رسیدیم به نکته اصلی داستان! اجاره خانه تان عقب می افتد، با همسایه زبان نفهم تان هر روز درگیر می شوید، راننده بغلی از راست سبقت می گیرد، همسرتان به همه چیز گیر می دهد...اینها استرسهای ساده و روزمره ای هستند که می توانند در طولانی مدت سیستم دفاع و ترمیم بدن را از کار بیندازند و مایه بیماری شوند.
مواظب استرس های مزمن و مکرر زندگی تان باشید. این مهمترین قدم در حفظ سلامتی شماست.
امتیاز مقاله : ۵ از ۵
